Pytania o carach

Mikołaj II Aleksandrowicz Romanow – ostatni cesarz rosyjski, król Polski, wielki książę Finlandii, panujący w latach 1894–1917. Święty kościoła prawosławnego.

Rasputinowi przypisywano osłabienie władzy rosyjskiego cara Mikołaja II. Postanowiono przeprowadzić zamach na jego życie w 1916r. Podano mu zatruty posiłek, jednakże zawarta w nim trucizna okazała się za słaba. Następnie próbowano go zastrzelić, ale pocisk jedynie ranił Rasputina. Jeden z zamachowców próbował go udusić, lecz Rasputin odepchnął napastnika, wybiegł na dziedziniec i tam otrzymawszy kilka kolejnych strzałów, upadł. Nie mając pewności, czy Rasputin jest martwy, postanowiono wrzucić go do rzeki.

Obdarzony nieprzeciętną charyzmą i talentem przywódczym, Iwajło zdobył sobie ogromną popularność jako ludowy obrońca Bułgarii przed najazdami tatarskimi. Z natchnionego hodowcy świń awansował do pozycji samodzierżcy Bułgarii zasiadającego na tronie drugiego Carstwa w latach 1278–1279. Zginął w 1280 roku, zamordowany z rozkazu tatarskiego dowódcy Nogaja.

Joanna Grudzińska, później księżna Łowicka-Romanowska (1791-1831) – księżna łowicka, żona wielkiego księcia Konstantego. Ze względu na małżeństwo morganatyczne w 1823 roku, wielki książę Konstanty Romanow, przyszły car Rosji zrzekł się praw do tronu rosyjskiego.

Aleksy Mikołajewicz Romanow (1904-1918) to najmłodszy z pięciorga dzieci ostatniego imperatora Wszechrusi Mikołaja II i imperatorowej Aleksandry Fiodorowny. Ostatni carewicz – następca tronu Rosji. Święty prawosławny. Aleksy Romanow został zamordowany w Jekaterynburgu w nocy z 16 na 17 lipca 1918 razem z całą rodziną.

Czapka Monomacha, Złota Czapka to insygnium wielkich książąt moskiewskich i carów Rosji pochodzące z XIII w. Od koronacji Iwana IV Groźnego w 1547 r. była koroną koronacyjną carów. Przechowywana w kremlowskiej Zbrojowni czapka była darem od cesarza bizantyjskiego Konstantyna IX Monomacha co miało oznaczać, że Moskwa jest sukcesorem Konstantynopola. Czapka Monomacha to kołpak, wykonany ze złotych segmentów zdobionych filigranem, obszyty sobolowym futrem, wysadzany perłami i szlachetnymi kamieniami, zwieńczony krzyżem greckim zdobionym perłami.

Gwardia Iwina IV Groźnego cara Rosji, licząca kilka tysięcy osób. Powstała w 1565 r., jej głównym zadaniem było tropienie zdrajców. Ubrani w czarne mundury, dosiadający czarnych koni- stali ponad prawem. Na czaprakach umieszczali odznakę - psią głowę i miotłę, co miało oznaczać że tropią zdrajców i oczyszczają z nich Rosję. Byli straszliwymi prekursorami tajnych policji, stosującymi okrutne tortury.

Przydomek "Wielki" posiada Piotr I i Katarzyna II

Wszystkie osoby przedstawione na fotografii z roku 1914, na cztery lata przed tragicznymi wydarzeniami: car, jego żona Aleksandra, córki Olga, Tatiana, Maria i Anastazja oraz syn Aleksy - zostali zamordowani w Jekaterynburgu za Uralem. Uroczysty pogrzeb rodziny carskiej odbył się dopiero w 1998 r. w Petersburgu.

Słowiańskie słowo car pochodzi od łacińskiego Ceasar. Początkowo tytuł ten używany był w Bułgarii - od X do XV wieku, następnie w Serbii (w XIV wieku). Dopiero w roku 1547 tytuł ten użyty został po raz pierwszy w Rosji, przez Iwana IV Groźnego.