Pytania o dramacie

Trzy siostry – dramat Antona Czechowa. Jego prapremiera odbyła się 31 stycznia 1901 r. w Moskwie. Irina, najmłodsza siostra (l. 20), marzy o znalezieniu wielkiej miłości w Moskwie. Młody baron Tuzenbach i kapitan Solony zakochują się w niej. Irina przyjmuje oświadczyny Tuzenbacha, jednak na dzień przed ślubem zostaje on zabity w pojedynku przez Solonego.

Goplana zamieniła Grabca w wierzbę ,gdyż była w nim szaleńczo zakochana oraz była zazdrosna o to,że Grabiec kochał się z Balladyną. Balladyna to również imię głównej bohaterki wspomnianego utworu. Utwór Słowackiego to opowieść o żądzy władzy i o dorastaniu do roli zbrodniarza.

Dom lalki, także Nora (norw. Et Dukkehjem) to norweska sztuka Henrika Ibsena napisana w roku 1879. W 2001 r. została wciągnięta na międzynarodową listę Pamięć Świata UNESCO. Ibsen skupił się w swojej twórczości przede wszystkim na tematyce społeczno-obyczajowej, tworząc realistyczne dramaty bezlitośnie odsłaniające zakłamanie świata mieszczańskiego.

Irina, Masza, Olga i ich brat Andriej żyją od 11 lat w prowincjonalnym mieście gubernialnym znacznie oddalonym od Moskwy, z której pochodzą i do której pragną powrócić. Zostali tu zesłani z powodu ojca, generała brygady.

Eugène Ionesco (1909-1994) to awangardowy francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego, współtwórca teatru absurdu. ,,Łysa śpiewaczka'' z 1949 r. jest najważniejszą sztuką teatru absurdu. Od daty jej inscenizacji liczy się początek tego nurtu w dramaturgii. Marionetkowe, osaczone postacie w sztukach Ionesco poruszają się w absurdalnym świecie pełnym strachu i grozy.

,,Irydion'' to dramat romantyczny Zygmunta Krasińskiego napisany w 1835 r. w Wiedniu. Akcja dramatu rozgrywa się około roku 222 n.e. w czasach panowania Heliogabala. Cesarz słynął z niezrównoważenia emocjonalnego i okrucieństwa. Wprowadził w Rzymie kult boga słońca, a urządzane przez Heliogabala publiczne orgie wywołały szok i zgorszenie w całym cesarstwie.

Adam Mickiewicz - Dziady cz. IV, Monolog Gustawa [Kobieto, puchu marny]

"Król Edyp" jest grecką tragedią stworzoną przez Sofoklesa. Pierwszy raz została wystawiona ok. roku 429 pne. Oryginalnie nosiła tytuł "Edyp", jak wspomina Arystoteles w Poetyce. Uważa się, że tytuł został zmieniony dla rozróżnienia od innej sztuki Sofoklesa, "Edyp w Kolonie".

"Czekając na Godota" to sztuka reprezentująca teatr absurdu. Bohaterami są dwaj włóczędzy, Wladimir i Estragon, oczekujący nadejścia Godota, o którym właściwie niewiele wiedzą - i który się ostatecznie nie pojawia.