Pytania o gramatyce

Dzielą się na dwie grupy: imiesłowy przymiotnikowe (np. malujący, malowany, namalowany), imiesłowy przysłówkowe. Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.

Imiesłów przymiotnikowy – forma czasownika połączonego z rzeczownikiem. W języku polskim imiesłów przymiotnikowy jest formą nieosobową, która odpowiada na pytania jaki? jaka? jakie? i odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje (jak przymiotniki). Rozróżniamy imiesłowy przymiotnikowe czynne i bierne. Imiesłowy przymiotnikowe czynne mają końcówki: -ący, -ąca, -ące np; piszący, śpiący itp.

Dzieci weszły do na wpół wyburzonego budynku to poprawny zapis zdania co łatwo można sprawdzić w każdym słowniku.

Okolicznik – część zdania, która pełni funkcję określającą orzeczenie. Uzupełnia czasownik o dodatkowe elementy. Pozostaje on ze swoim członem nadrzędnym w związku przynależności. Czasami trudno wskazać, czy określona część zdania jest okolicznikiem czy dopełnieniem. Z pomocą przychodzi wtedy reguła, która mówi, że dopełnienie pozostaje ze swoim członem nadrzędnym w związku rządu (okolicznik pozostaje w związku przynależności).

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu. Jest częścią mowy wyróżnianą na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik czy czasownik. Odmiana zaimka zależy od tego, którą część mowy on zastępuje. Zaimek wskazuje osoby, przedmioty itd. bez dokładnego ich nazywania.

Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu. Najczęściej jest wyrażone osobową formą czasownika (jest to wtedy tzw. orzeczenie czasownikowe), np. Jego żona biega codziennie. Po długiej, męczącej podróży doszliśmy do celu wyprawy. Orzeczenie wyrażone jednym czasownikiem nosi nazwę orzeczenia prostego.

Poprawny zapis to wzdłuż co łatwo można sprawdzić w każdym słowniku ortograficznym.

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek). Rodzaje: czy, nie, ani, tak, bodajże, się, że, żeż, no, oby, ot, oto, otóż, owszem, oż, pewnie, ponadto, pono, ponoć, właściwie, właśnie, wręcz, wszak, wszakże.

handlarz starzyzny to błędny zapis. Poprawny zapis to: handlarz starzyzną (ą) co łatwo można sprawdzić w każdym słowniku.

Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu zajmuje się odmiana wyrazów – wyróżnia się fleksję imienną (deklinację) oraz fleksję czasownika (koniugację). Oprócz fleksji imiennej i fleksji czasownika wyróżnia się niekiedy fleksję przymiotników i przysłówków (stopniowanie).