Jeździectwo - pytania

Stangret (z niem. Stangenreiter) – dawniej powożący końmi w bryczce lub karecie, będący w służbie u właściciela pojazdu, którym był np. dziedzic. Do prawidłowego powożeniu zaprzęgiem wielokonnym stangret potrzebował pomocnika zwanego forysiem. W przeciwieństwie do furmana czy woźnicy, często powoził ubrany w liberię.

Munsztuk – rodzaj bardzo silnego kiełzna służącego do kierowania łbem konia. Munsztuk składa się z metalowego drążka, umieszczanego w pysku konia oraz z ustawionych (prawie) prostopadle do niego czanek zakończonych pierścieniami, do których mocuje się paski ogłowia.

Munsztuk – rodzaj bardzo silnego kiełzna służącego do kierowania łbem konia. Munsztuk składa się z metalowego drążka, umieszczanego w pysku konia oraz z ustawionych (prawie) prostopadle do niego czanek zakończonych pierścieniami, do których mocuje się paski ogłowia (do czanek górnych) i wodze (do czanek dolnych). Munsztuk to także ustnik fajki, trąbki.

Federico Caprilli (1868-1907) to kapitan kawalerii włoskiej, twórca współczesnej techniki skoków konnych. Na początku XX w. zrewolucjonizował sport jeździecki, stawiając na dosiad naturalny. Jego technika skoków konnych stosowana jest do dziś. Techniki Caprillego i jego pozycja skokowa miały wielki wpływ na szybki rozwój konkurencji skoków konnych przez przeszkody w XX w.

Adam Łukasz Królikiewicz (1894-1966) to major kawalerii Wojska Polskiego, wybitny jeździec. Jego największym osiągnięciem sportowym było zdobycie na koniu Pikador brązowego medalu podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu 1924 w skokach przez przeszkody. Był to pierwszy polski medal olimpijski w konkurencji indywidualnej.

Z powodu obowiązujących w Australii restrykcyjnych praw dotyczących przewozu zwierząt, a także by uniknąć kłopotliwego transportu koni na drugi koniec świata, zdecydowano się przenieść zawody jeździeckie do Europy. Odbyły się one w Sztokholmie - ze względu na różne pory roku na obu półkulach miały one miejsce prawie sześć miesięcy przed właściwymi igrzyskami w Melbourne.

W wyścigach konnych derby to nazwa płaskiej gonitwy 3-letnich koni pełnej krwi angielskiej. Rozgrywana jest raz w roku na dystansie 2400( 1,5 mili angielskiej- przez pierwsze 4 lata ). Zwycięstwo w derbach jest uważane za najbardziej miarodajny wskaźnik selekcji koni wyścigowych. Nazwa pochodzi od gospodarzy imprezy, rodziny Stanleyów, hrabiów Derby. W latach 1915-1918 oraz 1940-1945 słynne zawody odbywały się w Newmarket i przeszły do historii pod nazwą "New Derby". Za zwycięstwo otrzymuje się błękitną wstęgę.

Buzkaszi (Kok-boru) to tradycyjna gra zespołowa uważana za narodowy sport Tadżyków, Uzbeków i Turkmenów w północnym Afganistanie. Zadaniem zawodników każdej z drużyn jest poderwanie podczas jazdy z wyznaczonego na środku boiska kręgu leżących na ziemi zwłok kozła z obciętą głową, przewiezienie ich dookoła boiska i zrzucenie do "bramki". Grę rozsławił film ,,Rambo'' oraz książka Josepha Kessela ,,Jeźdźcy''.

Napoleon dosiadał pięknego białego araba przywiezionego z wyprawy do Egiptu w 1799 r. Po wielkim zwycięstwie pod Marengo (1800) nazwał go właśnie od miejsca bitwy - Marengo. Ogier towarzyszył cesarzowi prawie we wszystkich bitwach aż do Waterloo i był ranny osiem razy, padł w 1831 roku. Jest uwieczniony na wielu obrazach z epoki, a jego szkielet znajduje się w National Army Museum w Londynie.

Każdorazowo 10 zawodników, spośród 17 reprezentujących dzielnice (contrade) Sieny, bierze udział w dwóch widowiskowych gonitwych, sięgających swoją tradycją średniowiecza. Wyścig rozgrywany jest 2 i 16 sierpnia na głównym placu Sieny - Piazza del Campo. Dżokeje dosiadają koni "na oklep" (bez siodła ), więc częstym widokiem jest koń docierający na metę bez jeźdźca. W dniach poprzedzających Palio w miescie odbywa się szereg hucznych i barwnych parad. Zwycięstwo w gonitwie jest źródłem wielkiej dumy i prestiżu dla contrady.