Pytania o Luizjanie

Odkrywanie Luizjany przez Europejczyków rozpoczęło się w 1673, kiedy to granice Nowej Francji przesunęły się do Wielkich Jezior. Dziesięć lat później całą drogę od Wielkich Jezior do Zatoki Meksykańskiej przebył Robert la Salle, który ogłosił te ziemie domeną francuską i nazwał je Luizjaną, na cześć króla Francji Ludwika XIV.

Nowy Orlean położony jest w bagnistej delcie rzeki Missisipi, na jej lewym brzegu, ok. 150 km od jej ujścia do Zatoki Meksykańskiej. Niedaleko miasta znajduje się jezioro Pontchartrain. Przed wylewami Missisipi Nowy Orlean jest chroniony przez system tam i zapór.

W wyniku wojny z Wielką Brytanią (1759 - 1763) całe francuskie terytorium w Ameryce Północnej zostało podzielone pomiędzy Wielką Brytanię i Hiszpanię. Francja na krótko objęła w posiadanie część posiadłości hiszpańskich w czasie rządów Napoleona. Nie była jednak w stanie ich utrzymać dlatego też, aby jej kolonie nie wpadły w ręce Brytyjczyków, Napoleon sprzedał Luizjanę Stanom Zjednoczonym.

Zakup Luizjany lub Sprzedaż Luizjany to transakcja zakupu Luizjany przez Amerykanów, do której doszło w 1803 pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Francją. Stany Zjednoczone nabyły od Francji tereny w Ameryce Północnej o łącznej powierzchni 2,14 milionów km². Łącznie z odsetkami, Stany Zjednoczone ostatecznie zapłaciły za tę transakcję 23 213 568 dolarów. Zakupione ziemie niemal podwoiły powierzchnię ówczesnych Stanów Zjednoczonych, a z zakupionych terenów powstało 13 nowych stanów.

Pancerniki w Luizjanie i Teksasie są naturalnym rezerwuarem trądu. Łatwo na niego zapadają, do czego przyczynia się ich niska temperatura ciała, dogodna dla prątków Mycobacterium leprae. Trąd nie występował w Nowym Świecie przed pojawieniem się Europejczyków, zatem pancerniki musiały niegdyś zarazić się nim od europejskich kolonistów lub zarażonych przez nich Indian.