Pytania o Mongolii

Tamerlan (1336–1405) znany również jako Timur Kulawy i Timur Chromy, był wodzem mongolskiego plemienia Barłasów i założycielem dynastii Timurydów. Podczas 35 lat rządów podbił większość Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia. Potrafił zabijać wrogów tysiącami i z ich głów budować wielkie wieże ku przestrodze. Chciał też uchodzić za strażnika islamu i często używał dżihadu jako pretekstu do inwazji.

W Mongolii żyje aktualnie ok. 3 milionów ludzi. Stolicę zamieszkuje 1,4 miliona z nich, 600 tysięcy mieszka w mniejszych miastach lub wioskach, a ostatni milion prowadzi koczowniczy tryb życia w jurtach.

Pajdza to tabliczka noszona przez mongolskich urzędników i posłów, która oznaczała, że właściciel posiada autorytet i pewne przywileje. Pozwalały one mongolskim szlachcicom i urzędnikom domagać się dóbr i usług od cywili.

Karakorum to stolica Imperium Mongolskiego w XIII wieku. Jej początkiem była baza wojenna założona przez Czyngis-chana w 1220. Stolicą została za wielkiego chana Ugedeja w 1234. Obecnie ruiny Karakorum położone są na terytorium Republiki Mongolskiej. W okolicach ruin Karakorum leży miasteczko Karakorum oraz najstarszy w Mongolii klasztor lamajski Erdenedzuu chijd wybudowany w 1586 roku.

Złota Orda (również Chanat Kipczacki) to historyczne państwo mongolskie, założone ok. 1240 r. w zachodniej części imperium Czyngis-chana przez jego wnuka Batu-chana, ze stolicą w Saraj Batu. Po podbojach, w największym zasięgu Złota Orda obejmowała terytoria na zachód od Irtyszu do gór Kaukazu, Morza Czarnego i dorzecza Wołgi i Kamy. W 1375 r zostało podbite przez Timura Chromego.

Chüjten orgil (mong. „chłodny szczyt”) to najwyższy szczyt Mongolii leżący w górach Ałtajj Mongolski. Wysokość szczytu to 4374 m n.p.m. Wierzchołek leży na granicy między Mongolią a Chinami, ale część zboczy należy też do Rosji. W czasach socjalizmu góra nosiła nazwę Najramdal (mong. „przyjaźń”) na cześć przyjaźni tych trzech państw.

Ajmak to jednostka podziału terytorialnego Mongolii. Kraj ten dzieli się na 21 ajmaków oraz miasto wydzielone Ułan Bator. W języku mongolskim słowo ajmak oznacza także plemię.

Karakorum ma swój początek w 1220 roku, kiedy założył je Czyngis-chan na terenie dawnej bazy wojskowej. W 1234 roku wielki chan Ugedej uczynił Karakorum stolicą imperium mongolskiego. W 1264 chan Kubilaj przeniósł stolicę do Zhongdu (Pekin) zwanego odtąd Chanbałyk – Miasto Chana. W 1388 Karakorum zostało zdobyte i częściowo zniszczone przez wojska chińskie. Jako część krajobrazu obrazowego Doliny Orchon, ruiny Karakorum zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kumys (Mongolia-ajrag) to mleczny napój alkoholowy powstający w wyniku fermentacji alkoholowej cukru mlecznego. Kumys jest alkoholem musującym. Kumys jest tradycyjnym napojem koczowniczych ludów centralnej Azji (kazachskich, mongolskich, kirgiskich, tatarskich, baszkirskich). Podstawą napoju jest mleko klaczy (niekiedy innych zwierząt). Kumys jest jednym z dwóch napojów alkoholowych obok miodu pitnego, który mogą pić muzułmanie, nie popadając jednocześnie w konflikt z prawami Koranu.

Kamienie jeleni (mong. bugan czuluu) to skalne bloki znajdujące się głównie na Syberii i w Mongolii, na których przedstawiono wizerunki zwierząt lecących do nieba, przeważnie reniferów i jeleni. Pierwsze kamienie jeleni powstały prawdopodobnie w połowie epoki brązu w środkowej Mongolii. Dotychczas zidentyfikowano ok. 1200 kamieni z czego 550 w Mongolii. Pomimo badań archeologicznych, wciąż niewiele wiadomo o ich historii, przeznaczeniu i funkcjach społeczno-kulturowych.