Nakrycia głowy - pytania

Nemes – słowo pochodzenia greckiego, używane dla oznaczenia chusty wiązanej w charakterystyczny sposób przez starożytnych Egipcjan zapewne dla osłony przed słońcem. Chustę taką wiązano w ten sposób, że osłaniała ona czoło, barki i plecy. Chusta w złoto-błękitne pasy uważana była za jedną z koron królewskich.

Sztrajmł (jid. ‏שטרײַמל‎; także: sztrajml, sztrejmeł, sztrajmel) – futrzana czapka noszona przeważnie przez chasydów podczas szabasu oraz świąt. Żydowski sztrajmł wywodzi się od staropolskiego stroju szlacheckiego.

Chaperon – męskie (głównie) nakrycie głowy znane w Europie od początku XIV wieku, szczyt popularności osiągnęło na przełomie XIV i XV wieku. Chaperon ewoluował z noszonego wcześniej i równolegle kaptura-peleryny, który zwijano fantazyjnie i zakładano na głowę na kształt turbanu.

Kokosznik jest charakterystycznym elementem rosyjskiego stroju ludowego. Chociaż w epoce nowożytnej nosiły go głównie zamężne szlachcianki, stopniowo przenikał on do innych warstw społeczeństwa i zaczął być noszony także przez panny. Czepce tego typu najczęściej dekoruje się hafami, koronkami lub paciorkami. Ulubione motywy zdobnicze to kwiaty, ptaki i wazy, charakterystyczne dla rosyjskiej sztuki ludowej.

Zydwestka wodoodporne nakrycie głowy używane przez marynarzy, żeglarzy i rybaków, szczególnie jako uzupełnienie sztormiaka. Jest to kapelusz z okrągłym rondem, dłuższym z tyłu, zachodzącym na kark, z przodu krótszym i podwiniętym do góry. Zydwestka dawniej wykonywana była z impregnowanego lub gumowanego płótna, obecnie często z syntetycznych nieprzemakalnych tkanin. Polska nazwa kapelusza pochodzi od niemieckiego słowa Südwester oznaczającego południowo-zachodni (wiatr).

Czako górnicze bez daszka, wykonane z tektury, ma wysokość 12,5 cm i kogucie pióra. Obciągnięte jest czarną krepą. Z przodu zaopatrzone jest w godło górnicze, na które składa się pyrlik (młotek) i żelazko (krótki kilof).

Jarmułka nakrycie głowy noszone przez Żydów, okrywające włosy i szczyt głowy. Wedle żydowskich interpretacji pochodzi od aramejskiego zwrotu jira malka „szacunek wobec króla”. W języku hebrajskim nosi nazwę kipa (hebr. ‏כיפה‎, dosłownie: „kopuła”).

Chusty orenburskie - delikatne i miękkie chusty lub szale zrobione z puszystej koziej wełny na drutach lub maszynowo, w geometryczne wzory, tradycyjnie białego lub szarego koloru, pochodzące z rejonu Orenburga. Stanowią przykład rosyjskiej sztuki ludowej i jeden z symboli Rosji, są artykułem pamiątkarskim kupowanym przez turystów.

Agal (arab. عقال, ‘iqāl) – specjalny krążek wykonany ze sznurka (najczęściej z koziej sierści), służący do utrzymania na głowie kefiji. Ma formę skręconego powrozu, najczęściej w kolorze czarnym. Służy także do pętania nóg wielbłądów w celu uniemożliwienia im ucieczki w nocy lub podczas postojów.

Nikab (arab. نِقاب niqāb) – to noszona przez muzułmanki jako część hidżabu zasłona na twarz. Istnieją dwie formy nikabu: nikab połowiczny – chusta owijana dookoła głowy, pozostawiając odkryte czoło i oczy nikab całkowity – zasłona całkowicie zakrywająca twarz z otworkami na oczy.