Pytania o nikotynie

Tytoń został uznany za lek niedługo po tym, jak po raz pierwszy przywieziono go z Nowego Świata. Dym tytoniowy był używany przez zachodnich lekarzy jako środek na przeziębienie i ospałość .Technikę przejętą od Indian Ameryki Północnej w postaci lewatywy z dymu tytoniowego stosowano przy leczeniu bólu jelit oraz przy próbach reanimacji np niedoszłych topielców. Płynne lewatywy tytoniowe często stosowano w celu złagodzenia objawów przepukliny. Na początku XIX wieku praktyka ta została porzucona, gdyż okazało się, że główny czynnik aktywny nikotyna, jest trująca.

Nikotyna jest dla owadów silną neurotoksyną. Wiele innych roślin także ją produkuje, choć żadna nie ma tak wysokiej zawartości nikotyny, jak tytoń. Dzięki temu tytoń jest odporny na szkodniki (poza kilkoma gatunkami, które się do niej przystosowały) i co za tym idzie łatwy w uprawie. W niektórych regionach świata stał się wręcz inwazyjnym chwastem wypierającym lokalne gatunki roślin.

Zawarta w tytoniu nikotyna rozpuszcza się w wodzie znajdującej się na liściach rośliny. Ponieważ zaś nikotyna wchłania się przez skórę, nie wolno tytoniu zbierać, dopóki nie wyschnie. Zatrucie nikotyną wśród zbieraczy znane jest w języku angielskim jako Green Tobacco Sickness. Do objawów należą wymioty, zawroty głowy oraz - niekiedy stanowiące poważne zagrożenie - skoki ciśnienia krwi i wahania tętna.

W ostatnich latach produkcja tytoniu rośnie za sprawą krajów rozwijających się - mimo ograniczania produkcji w Europie i Ameryce Północnej. Głównymi producentami są Chiny (40% światowych zbiorów tytoniu), Indie (8.3%), Brazylia (7%) i USA (4.6%).

Kwas nikotynowy, znany lepiej jako witamina PP lub niacyna, jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Występuje on powszechnie w produktach roślinnych i zwierzęcych i nie ma nic wspólnego z paleniem tytoniu.