Pytania o piwie

1 Maß – bawarska jednostka objętości określająca współcześnie litr piwa. Stanowi również określenie na szklany kufel Maßkrug, którego pojemność odpowiada jednemu Massowi. Słowo Maß w języku niemieckim nie ma jednego określonego rodzaju gramatycznego, co jest rzadkością – jest używane zarówno w formie nijakiej, jak i żeńskiej.

Tradycyjne kufle piwne były wykonane z ceramiki, zmieniono je jednak na szklane, aby zapobiec oszustwu w ich napełnianiu. Kelnerki na Oktoberfeście znane są z tego, że potrafią przenieść do dziesięciu Maß naraz, przy czym każdy z kufli zawiera litr piwa (1 kg), do którego dochodzi waga pustego kufla (około 1,1 kg).

Zacieranie polega na wrzuceniu słodu do wody o zadanej temperaturze i przetrzymaniu go przez kilkadziesiąt minut. Czas zacierania może być różny w zależności od słodu i temperatury (im cieplej, tym szybciej), zwykle jednak po 60 minutach można bezpiecznie zakończyć zacieranie.

Młóto, produkt inaczej wysłodziny – nierozpuszczalne składniki zacieru w postaci osadu z łusek, kiełek i drobin słodu powstające w kadzi filtracyjnej. W piwowarstwie tradycyjnym lub domowym młóto po opadnięciu na dno tworzy naturalną warstwę filtrującą. W browarach przemysłowych stosowane są specjalne filtry zacierowe, które szybciej i równomierniej oddzielają brzeczkę od młóta.

Pierwsze wzmianki na temat piwowarskiej aktywności Opactwa Benedyktynów w Weltenburg i jego piwnych tradycji znaleziono w nekrologu Mistrza Piwowara, który zmarł w 1035 r. W 1050 r. piwowarską działalność opactwa potwierdzono w dokumencie „Libellus Traditionum”.

Hallertau (inne nazwy Holledau lub Hollerdau) – obszar w środkowej Bawarii o powierzchni 2 400 km², ograniczony miastami Ingolstadt, Kelheim, Landshut, Moosburg, Freising i Schrobenhausen, największy na świecie region upraw chmielu. Szacuje się, że z Hallertau pochodzi prawie 84 procent rocznej produkcji chmielu w Niemczech, którzy pokrywają jedną trzecią światowego zapotrzebowania na ten surowiec.

Tradycyjny styl piwa z Düsseldorfu. „Alt” odnosi sie do „starego” stylu warzenia (warzenia piw górnej fermentacji), co było powszechne zanim stało się popularne warzenie piw dolnej fermentacji. Historia tego piwa sięga czasów zanim wyizolowano drożdże górnej fermentacji, ale w przybliżeniu zawiera wiele cech piwa typu „lager”. Najlepsze przykłady tego piwa można znaleźć w browarach restauracyjnych na starówce (dzielnica Altstadt) Düsseldorfu.

Piwo było warzone przez zakonników już we wczesnym średniowieczu. Zaspokajało ono potrzeby własne jak i pątników odwiedzających browary.Nazwa „Trappist” pochodzi od browaru La Trappe w Normandii, to tam doszło do rozłamu w Zakonie Cystersów i powstał zakon zwany Zakonem Trapistów. W czasie rewolucji francuskiej Trapiści musieli opuścić klasztor. Uciekli do Belgii skąd chcieli statkiem dostać się do Kanady, nigdy się to jednak nie udało. Biskup Antwerpii zaoferował im za to ziemię 20km od miasta gdzie powstało opactwo Westmalle. Wkrótce w Europie powstało więcej klasztorów Trapistów.

Grodzisz zwany inaczej piwem grodziskim produkowany był w Wielkopolsce prawdopodobnie od czasów średniowiecza.W Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zachowano monopol na jego produkcję i wytwarzano je tylko w zakładach w Grodzisku Wielkopolskim. Produkcja była prowadzona do 1993 roku. Została zakończona, gdy miejscowy browar został zlikwidowany przez Lech Browary Wielkopolski. Jako przyczynę rezygnacji z produkcji Grodzisza podawano jej nieopłacalność.W maju 2015 roku piwo warzone w Grodzisku Wielkopolskim pojawiło się na rynku pod nazwą „Piwo z Grodziska". I ma się świetnie, polecam spróbować.

Pierwszymi uprawianymi gatunkami pszenic była samopsza oraz pszenica płaskurka. Udomowienie pszenicy nastąpiło około 9 tysięcy lat p.n.e. w rejonie Żyznego Półksiężyca na Bliskim Wschodzie (wg hipotez, uczyniono to ze względu na produkcję piwa). Z czasem pszenica zwyczajna wyparła płaskurkę i samopszę. Współczesne odmiany zostały zmodyfikowane w ten sposób, aby były odporne na suszę, choroby i wysokie temperatury.