Rzeźby starożytnej Grecji - pytania

Dyskobol – rzeźba Myrona, wykonana w V w. p.n.e., przedstawiająca atletę rzucającego dyskiem. Rzeźbiarz stworzył ją najprawdopodobniej we wczesnym okresie swojej twórczości. Uwzględnił w niej grecki kanon piękna. Autentyczna rzeźba dłuta Myrona nie zachowała się do współczesności – została zrekonstruowana na podstawie późniejszych rzymskich kopii.

Kora nadąsana (lub Kora Eutydikosa) – grecka marmurowa rzeźba antyczna z okresu archaicznego z ok. 490 r. p.n.e. Z podpisu na bazie posągu wiemy, że fundatorem był niejaki Eutydikos. Kora nadąsana zapowiada okres klasyczny w sztuce starożytnej Grecji.

Auriga z Delf - Woźnica z Delf, Posąg przedstawia młodego mężczyznę odzianego w szatę (xystis) i trzymającego w zachowanej prawej ręce zrekonstruowane części lejc. Według rekonstrukcji posąg to dar wotywny dla Apollina od Polyzalosa, władcy miasta Gela na Sycylii.

Kolos Rodyjski – olbrzymich rozmiarów posąg Heliosa, greckiego boga słońca, wybudowany na wyspie Rodos przez Charesa z Lindos w latach 294–282 p.n.e. Wykonano go z brązu i ustawiono u wejścia do portu Rodos dla upamiętnienia niepowodzenia Demetriusza Poliorketesa, który w latach 305–304 p.n.e. oblegał miasto.

Nike z Delos – starożytna grecka rzeźba z okresu archaicznego, będąca jednym z najstarszych znanych przedstawień bogini Nike. Znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach. Mierząca 90 cm wysokości rzeźba wykonana została z marmuru paryjskiego. Datowana na około 550 rok p.n.e.

Wenus z Milo marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze. Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa 8 kwietnia 1820 roku w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym porcie greckiej wyspy Milos.

Wenus z Milo marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze, nie zalicza się do Siedmiu cudów świata, pozostałe wymienione należą.

Wenus z Milo pozbawiona rąk marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze. Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w 1820 roku w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu Cyklad na Morzu Egejskim.

Posągi odkryte zostały wraz ze zniszczoną inskrypcją dedykacyjną (1893, 1894 i 1909) w okręgu Apollina w Delfach. Postacie młodzieńców zostały arbitralnie zidentyfikowane jako mitologiczne postacie synów Kolyppe, kapłanki Hery w Argos. Aktualnie posągi znajdują się w muzeum w Delfach.