Spartakus - pytania

Powstanie Spartakusa – trwające w latach 73–71 p.n.e. największe powstanie niewolników w starożytnym Rzymie. W ciągu dwóch lat siły Spartakusa, składające się z tysięcy niewolników, gladiatorów i zubożałych chłopów. Do przyczyn powstania można zaliczyć dwie zasadnicze kwestie: wyzysk niewolników w latyfundiach pozycja społeczna gladiatorów.

Spartakus (zm. 71 p.n.e.) – niewolnik, gladiator rzymski, z pochodzenia prawdopodobnie Trak. Przywódca największego i najgroźniejszego w historii Rzymu powstania niewolników. Był organizatorem i przywódcą największego w starożytnym Rzymie powstania niewolników (73-71 p.n.e.), w którym wzięło udział od 60 do 100 tys. powstańców (niewolników i gladiatorów).

Bitwa nad rzeką Silarus zakończyła się klęską powstańców. Poległo około 50 000 ludzi Spartakusa a 6 000 dostało się do niewoli. Ocalało zaledwie 5 000 niewolników, którzy opuścili pole bitwy. Ciała Spartakusa nie odnaleziono. Okrutny los czekał wszystkich jeńców, których ukrzyżowano wzdłuż całej stukilometrowej drogi z Kapui do Rzymu.