Starożytni Grecy - pytania

Hierokles (ur. pod koniec II wieku n.e. w Karii, zm. 11 marca 222 w Rzymie) – grecki niewolnik, woźnica rydwanów zawodowo uczestniczący w wyścigach podczas igrzysk cyrkowych, faworyt i kochanek cesarza rzymskiego Heliogabala, przez którego został oficjalnie poślubiony, uznawany za szarą eminencję dworu cesarskiego i jedną z najbardziej wpływowych osób Imperium Rzymskiego za panowania swego męża, przewidywany przez Heliogabala na następcę tronu. Informacje o nim pochodzą głównie z dzieła Scriptores Historiae Augustae oraz z Historii rzymskiej senatora Kasjusza Diona.

Boetos z Chalkedonu (III/II wiek p.n.e.) – grecki rzeźbiarz i toreuta epoki hellenistycznej, aktywny od około 220 do 160 p.n.e., prawdopodobnie inicjator i niewątpliwie mistrz aktu dziecięcego w plastyce greckiej, ceniony twórca pięknych naczyń metalowych. Boetes miał wykonać brązową grupę Chłopca duszącego gęś dla świątyni Ateny w rodyjskim mieście Lindos. Znana jest ona z kilku marmurowych kopii rzymskich, w tym najlepszej w monachijskiej Gliptotece.

Spalił w 356 p.n.e. efeski Artemizjon, jeden z siedmiu cudów świata. Został skazany na śmierć. owładnięty obsesją zyskania wiecznej sławy. Uznał, że miejsce w historii może mu zapewnić tylko wielka zbrodnia. Uznawany za pierwszego terrorystę w dziejach ludzkości. W psychologii taką postawę określa się terminem „kompleksu Herostratesa”.