Sumo - pytania

Honbasho oficjalny, regularny turniej zawodowych zapasów japońskich sumō. Termin honbasho (w skrócie basho) oznacza „główny” lub „prawdziwy” turniej, w odróżnieniu od turniejów, które mają charakter pokazowy, propagujący sumo, i nie mają znaczenia w nadawaniu zawodnikom (rikishi) kolejnych rang lub ich obniżaniu.

Sędziowie ringowi zawodowego sumo nazywają się gyōji. Do świata zapasów trafiają zazwyczaj jako nastoletni adepci, pozostając w zawodzie – jako członkowie Japońskiego Stowarzyszenia Sumo – do emerytury w wieku 65 lat. Ich strój jest oparty na średniowiecznych ubiorach dworskich.

Polem walki jest koło o średnicy 4,55 m, wyznaczone przez okrąg wykonany ze słomy ryżowej (shōbu-dawara), zwiniętej w gruby powróz i do połowy wkopanej w dohyō[9], czyli podwyższony, kwadratowy ring o boku 6,7 m, wykonany z twardo ubitej gliny na wysokość od 37 do 60 cm

Sumo (jap. 相撲; 角力 sumō) – japoński sport narodowy, rodzaj zapasów, znany od początku VIII wieku. Zawodnicy nazywają się rikishi lub sumō-tori. Walki w ramach sześciu wielkich turniejów sumo noszą nazwę ō-zumō

Sumo to japoński sport narodowy, rodzaj zapasów, znany od początku VIII wieku. Rangę yokozuna może uzyskać zawodnik, który osiągnie wybitne wyniki w 2-3 kolejnych turniejach. Przyjmuje się, że jest to wygranie dwóch z rzędu turniejów (honbasho) lub wygranie przynajmniej 38 z 45 walk w trzech kolejnych turniejach. Yokozuna musi charakteryzować się również odpowiednią godnością i poziomem.

Sędziowie ringowi zawodowego sumo nazywają się gyōji. Do świata zapasów trafiają zazwyczaj jako nastoletni adepci, pozostając w zawodzie do emerytury w wieku 65 lat. Ich atrybutem jest gunbai, niegdyś wachlarz bojowy, służący m.in. do porozumiewania się na polu bitwy. gyōji noszą przy sobie – dziś już symbolicznie – rodzaj sztyletu tantō. Oznacza to, że sędzia traktuje swoje decyzje z najwyższą powagą i że jest gotowy popełnić seppuku w przypadku podjęcia błędnej decyzji.