Sztuka japońska - pytania

Kintsugi japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych wyrobów ceramicznych, polegająca na łączeniu elementów wyrobu laką z dodatkiem sproszkowanych metali szlachetnych, takich jak złoto. Efektem końcowym jest odtworzenie zniszczonego przedmiotu i dodatkowe ozdobienie go żyłami szlachetnych metali.

Kintsugi dosł. złote łączenie. Efektem końcowym jest odtworzenie zniszczonego przedmiotu i dodatkowe ozdobienie go żyłami szlachetnych metali. Początki stosowania kintsugi sięgają XVI wieku. W pewnym okresie częste było tłuczenie wartościowej ceramiki, aby naprawiać ją techniką kintsug.

Dorodango stara japońska sztuka wyrabiania charakterystycznych kul z mieszaniny wody i różnych sypkich substancji (najczęściej ziemi), polegająca na żmudnym formowaniu błota w kształt kuli i nakładaniu coraz drobniejszych, suchych warstw surowca.

Kakiemon styl japońskiej porcelany i europejskich imitacji opartych na nim. Nazwa wywodzi się od imienia Kakiemona Sakaidy (jap. 酒井田 柿右衛門 Sakaida Kakiemon) (1596–1666) i rodzinnej firmy o nazwie „Kakiemon”. Styl kakiemon oddziałał m.in. także na fajanse z Delft.

Kusamono (jap. 草物, kusa – trawa, mono – rzecz) – niewielkie rośliny posadzone w małych doniczkach, na kawałkach kory lub łupkach skalnych. Najczęściej używanymi roślinami do tworzenia kusamono są mchy, trawy, porosty, drobne rośliny kwitnące, bambus lub rośliny cebulkowe, które mogą podkreślić piękno kompozycji lub odzwierciedlać konkretną porę roku.

Ensō (jap. 円相 ensō) – symbol buddyzmu zen, okrąg napisany jednym pociągnięciem pędzla w kaligrafii zen. W Japonii uważa się, że charakter artysty można łatwo rozpoznać po tym w jaki sposób kaligrafuje on Ensō. Tylko osoba na wysokim poziomie rozwoju duchowego może je wykreślić właściwie.