Wulkany Europy - pytania

Vatnajökull jest największym i najbardziej obszernym lodowcem na Islandii i drugim co do wielkości w Europie po pokrywie lodowej Wyspy Północnej na Nowej Ziemi. Znajduje się w południowo-wschodniej części wyspy i obejmuje około 8% powierzchni Islandii. 7 czerwca 2008 roku stał się częścią Parku Narodowego Vatnajökull. Pod lodowcem znajduje się kilka wulkanów, najbardziej aktywne to Grímsvötn i Bárðarbunga.

Eldfell to niewielki wulkan zlokalizowany na islandzkiej wyspie Heimaey. Jego wybuch w 1973 roku spowodował poważny kryzys na wyspie. Pokrywający wyspę popiół wulkaniczny zniszczył wiele domów, a potok lawy zagroził odcięciem portu rybackiego, będącego głównym źródłem dochodu mieszkańców. W wyniku natychmiastowych działań, polegających na chłodzeniu lawy pompowaną z morza wodą, udało się zapobiec zablokowaniu zatoki portowej.

Masyw Centralny to wyżynno-górska kraina w środkowej i południowej Francji, zajmująca powierzchnię około 85 tys. km². Wznosi się średnio 400-700 m n.p.m., a najwyższym szczytem jest położony w północnej części Puy de Sancy (1885 m n.p.m.), będący częścią krawędzi krateru wulkanu Mont Dore.

W Polsce wiele wulkanów znajduje się na Pogórzu Kaczawskim (m.in. Ostrzyca, Rataj, Wilcza Góra, Czartowska Skała), oraz w Pieninach, Beskidzie Sądeckim, Górach Świętokrzyskich i na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.

Wybuchy Stromboli mają postać seryjną (co 5-12 min) i wyrzucają w powietrze lapille, bomby wulkaniczne oraz popioły. Ze stożka stale unosi się strużka dymu. Ostatni wybuch o znaczącej sile miał miejsce w 1933.

Pola Flegrejskie (wł. Campi Flegrei) to kaldera superwulkanu o średnicy 13 kilometrów położona w okolicach Neapolu. Na terenie kaldery znajdują się 24 kratery i stożki wulkaniczne, a także fumarole, solfatary i gorące źródła. Dochodzi tam do częstych trzęsień ziemi, a ze szczelin wydobywają się gazy wulkaniczne. Ostatnia wielka erupcja miała miejsce 40 000 lat temu, a słabsza, nowożytna erupcja - w 1538 r n.e..

Oræfajökull to wulkan na Islandii otoczony lodowcami Vatnajökull, Skeiðarárjökull i Skaftafellsjökull. Wulkan Öræfajökull jest najwyższym szczytem na Islandii – jego najwyższy punkt nosi nazwę Hvannadalshnúkur (2 110 m). Oræfajökull wybuchał ostatni raz w roku 1727.

Erupcja wulkanu Eyjafjallajökull w 2010 roku zlokalizowanego pod niewielkim lodowcem Eyjafjallajökull w południowej Islandii oprowadziła do emisji do atmosfery chmury pyłów wulkanicznych, która spowodowała zakłócenia lotów na terenie całej północnej Europy.

Surtsey – wyspa wulkaniczna u południowych wybrzeży Islandii. Powstała na skutek podmorskiej erupcji wulkanicznej, która rozpoczęła się na głębokości 130 metrów i wyłoniła się na powierzchnię 14 listopada 1963. Erupcja zakończyła się 5 czerwca 1967, kiedy to wyspa osiągnęła największą powierzchnię – 2,7 km². Od tego czasu wpływy fal i wiatru powodują erozję i stałe zmniejszanie się powierzchni wyspy.