Lubię, kiedy kobieta, utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera, opublikowany w tomie Poezje. Seria druga w 1894. Charakteryzuje się wyjątkowo śmiałym, jak na tamte czasy, podejściem do erotyki. Składa się z czterech strof czterowersowych rymowanych, pisanych trzynastozgłoskowcem. Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu, Kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu, Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie, I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.