Na przełomie XIX i XX w. Morskie Oko i okoliczne tereny były przedmiotem sporu pomiędzy Galicją a Węgrami. Stronę Polska reprezentował hrabia Władysław Zamoyski, który dysponował historycznymi i prawnymi aktami własności. Po drugiej stronie sporu był Christian Hohenlohe, właściciel terenów po stronie węgierskiej, który wykorzystywał nie do końca uczciwe dokumenty. Sprawa, która ciągnęła się przez kilkadziesiąt lat zakończona została wyrokiem sądu w Grazu, który przyznał w 1902 r. sporne tereny Galicji.