Wekiera (pol. nasieka, nasiek, nasiekaniec, siekaniec, siekanka) była odmianą ciężkiej maczugi używanej przez rycerstwo i ciężką piechotę. Używano jej do rozbijania zbroi i hełmów wroga. Zygmunt Gloger w "Encyklopedii Staropolskiej" tak o niej pisał: "Nasiek, nasiekaniec - kij ćwiekami obity, zwany także na Mazowszu palicą, w Krakowskiem kitajką.", Obok noży, pałek i zwykłych narzędzi rolniczych jak cepy czy widły, była ona głównym narzędziem morderstw i pobić w trakcie zwad plebejuszy.