Urbarz (łac. urbarium) to księga zawierająca spis majątku danego właściciela ziemskiego oraz powinności, głównie pańszczyźnianych, jego poddanych. Urbarze prowadziły cesarstwa, królestwa, księstwa, ziemie, ordynacje czy miasta. W Polsce występowały od XV wieku do końca XVIII. Obecnie urbarze są cennym źródłem dla historyków.