Wirydarz (łac. viridarium – gaj, park) to kwadratowy lub prostokątny ogród umieszczony wewnątrz murów klasztornych. Często otoczony jest krużgankami. Na środku umieszczona jest studnia albo fontanna. Wirydarz był przewidziany regułą wielu średniowiecznych zakonów (benedyktynów, cystersów, kartuzów) jako nieodłączna część założenia klasztornego.