Od 1840 roku rafinerię cukru w czeskich Dalčicach prowadził Jakub Rad. Otrzymywany cukier miał formę dużych, twardych i nieporęcznych brył, które należało kruszyć na miał. Na potrzeby domu właściciela rafinerii, kruszeniem brył cukru zajmowała się żona. Latem 1841 roku, podczas kruszenia cukru, żona pana Rada – Juliana, okropnie skaleczyła się w rękę, co stało się dla niego impulsem dla obmyślenia lepszego sposobu formowania produktu rafinerii. W trzy miesiące później Juliana dostała od męża kubeł z 350 małymi kostkami cukru. W 1843 roku cukier w kostkach został przez Jakuba Rada opatentowany.