Zakon krzyżacki powstały XI wieku, to jeden z trzech największych, obok joannitów i templariuszy, chrześcijańskich zakonów rycerskich. Gdy Napoleon w 1809 r. rozwiązał zakon w krajach Związku Reńskiego, Wielki mistrz Antoni Habsburg przeniósł siedzibę do Wiednia. W 1929 r zakon zrezygnował z charakteru rycerskiego, stając się zakonem kleryckim. Zwierzchnik zakonu nosi tytuł wielkiego mistrza i podlega bezpośrednio papieżowi.