''Halka'' została skomponowana w dwóch wersjach - dwuaktowej i częściej granej czteroaktowej. Najbardziej znane utwory, to mazur z I aktu i aria Jontka z IV aktu ''Szumią jodły na gór szczycie''. Córka Stolnika (bas) nazywa się Zofia (sopran/mezzosopran) zaś jej narzeczony - Janusz (baryton). Góral Jontek próbuje zaś udowodnić że Janusz zdradza Zofię. Z kolei tytułowa Halka została porzucona przez Janusza. Popadając w obłęd chce podpalić kościół w którym się znajduje. W ostatniej chwili opamiętuje się i przebaczając Januszowi rzuca się ze skały w nurt rzeki.