Księga Suda cytowana często pod łacińskim tytułem Liber Suda to leksykon bizantyjski z X w. obejmujący ok. 30 tys. haseł, z czego ok. 900 to artykuły rzeczowe, w większości historyczne i literackie. Wobec niedostatku źródeł starożytnych księga stanowi bezcenne i w wielu przypadkach jedyne źródło informacji historycznych. Justus Lipsius flamandzki historyk i filozof nazywał ją "baranem o złotym runie".