Koncyliaryzm (z łac. consilium „rada, narada, sobór”) to w XIV i XV wieku doktryna w katolicyzmie, twierdząca, że sobory powszechne są najwyższą władzą Kościoła, mającą władzę sędziowską nad papieżem. Koncyliaryzm był głoszony przez część teologów i przedstawicieli wyższego duchowieństwa, opowiadających się za ograniczeniem władzy papieża. Odwrotnością koncyliaryzmu jest kurializm.