Latarnia Arystotelesa to narząd gębowy, aparat żujący występujący wyłącznie u jeżowców regularnych. Nazwę nadano na cześć Arystotelesa, który jako pierwszy opisał ten narząd. Położony jest w otworze gębowym i zbudowany z wapiennych szczęk, płytek oraz pięciu ząbków, poruszanych za pomocą mięśni. Narząd służy do łapania, rozcinania, zdrapywania glonów lub osiadłych zwierząt ze skał oraz rozdrabniania pokarmu.