Balsam peruwiański to patologiczna wydzielina otrzymywana poprzez mechaniczne uszkodzenie kory drzewa woniawca balsamowego rosnącego w Ameryce Południowej. W Europie towar ten pojawił się w roku 1524 i wkrótce został uznany za tak dobry lek, że ówczesny papież specjalną bullą zabronił ścinać drzewo balsamowe. Używany w wielu chorobach skóry, szczególnie w leczeniu oparzeń, odmrożeń i trudno gojących się ran. Ponadto w leczeniu świerzbu.