Pryszczaci za główne zadanie literatury powojennej uznawali aktywne popieranie władzy ludowej w narzucaniu polskiemu społeczeństwu światopoglądu komunistycznego. Twórczość miała, według manifestów Pryszczatych, krzewić ideały socjalizmu. Do grupy tej należeli m.in.; Tadeusz Borowski, Wisława Szymborska czy Tadeusz Konwicki, W połowie lat 50. poetyka "pryszczatych" uległa erozji, a po przemianach politycznych 1956 r. całkowicie przestała funkcjonować.