Elektroujemność jest miarą tendencji do przyciągania elektronów przez atomy danego pierwiastka, gdy tworzy on związek chemiczny z atomami innego pierwiastka. Opracowana w 1932 r. przez Paulinga skala oparta jest na pomiarach energii i polaryzacji prostych dwuatomowych wiązań związków chemicznych. Zgodnie z nią największą elektroujemność ma fluor (E = 4), najmniejszą – cez i frans (E = 0,7).