Wanad został odkryty w roku 1801 roku przez hiszpańskiego mineraloga Andresa Manuela del Rio. Nazwa została nadana temu pierwiastkowi w 1831 roku na cześć skandynawskiej bogini Vanadis, przez Nilsa Gabriela Sefstroma. Badania przeprowadzone na szczurach, które pozbawione zostały tego pierwiastka dowiodły, że tarczyca tych zwierząt miała trudności z dostosowaniem syntezy hormonów do wahających się stężeń jodu. Występuje w postaci minerałów takich jak patronit, karnozyt i wanadynit.