Na Węgrzech po zakończeniu II wojny światowej największym nominałem był banknot 100 000 000 000 000 000 000 pengő czyli sto trylionów, a inflacja wynosiła 41.9 biliarda % w skali miesiąca, co oznaczało podwajanie się cen przeciętnie co każde 15 godzin. Gdy w sierpniu 1946 roku wprowadzono tam forinta, przyjęto przelicznik w którym jeden forint otrzymał wartość czterystu tysięcy kwadrylionów (gdzie kwadrylion to jedynka z 24 zerami) pengő.