Stanisław Bogusław Leszczyński herbu Wieniawa (1677-1766) to dwukrotny król elekcyjny Polski w latach 1704–1709 i 1733–1736. Był najdłużej żyjącym królem Polski. Zmarł w wieku 88 lat i 4 miesięcy z powodu rozległych poparzeń, gdy jego strój zapalił się od iskry z kominka. Po zrzeczeniu się korony polskiej został księciem Lotaryngii, gdzie zyskał przydomek króla-dobrodzieja oraz mecenasa sztuki i nauki.