Kurucowie, kurucy (węg. kurucok) – zbrojni powstańcy występujący na Węgrzech przeciw panowaniu Habsburgów. Główne wystąpienia kuruców to powstanie Thökölyego (1672) i Rakoczego (1703–1711). Według uczonego węgierskiego Mátyása Béla, określenia kuruc użyto po raz pierwszy w 1514, a słowo pochodzi od łacińskiego cruciatus, czyli krzyżowiec.