In medieval Europe, like trial by combat, trial by ordeal, such as cruentation was considered a "judgement of God" (Latin: judicium Dei): a procedure based on the premise that God would help the innocent by performing a miracle on his behalf. The test was one of life or death, and the proof of innocence was survival.

Ordalia opierały się na oczywistym dla współczesnych przeświadczeniu, że Bóg nie dopuści do krzywdy niewinnego, czyli stanowiły "rodzaj wróżby". Należy zaznaczyć, że ordalia nie były torturą ani karą, choć mogły być brutalne (efektem mogło być oparzenie lub okaleczenie). O przeprowadzeniu sądu bożego decydował sędzia z własnej inicjatywy, na wniosek powoda lub bardzo często również na wniosek oskarżonego lub pozwanego.