Turpizm to rodzaj estetyki, która wbrew przyjętemu kanonowi, postrzega brzydotę i ułomność jako formę piękna. Określenie to zostało użyte po raz pierwszy przez Juliana Przybosia w wierszu "Oda do turpiów", w którym oskarża min: Grochowiaka i Różewicza o epatowanie brzydotą w twórczości. Grochowiak odpowiedział polemicznie min. w eseju "Turpizm -realizm- mistycyzm", a także w wierszach "Czyści" i "Introdukcja".