Przypadkowego odkrycia mikrofalowego promieniowanie tła (ang.CMB), które posłużyło jako potwierdzenie teorii Wielkiego Wybuchu, dokonali w 1964 r. Wilson i Penzias, którzy pracując na nowym typie anteny, zaobserwowali szumy pochodzące z trudnego do wykrycia źródła. Po usunięciu wszystkich potencjalnych przyczyn – łącznie z gołębimi odchodami znajdującymi się na antenie – stwierdzili, że sygnał pochodzi z kosmosu, równomiernie ze wszystkich kierunków. Za to odkrycie w 1978 r otrzymali Nagrodę Nobla.