Shikantaza (termin poch. z chińskiego zhiguan dazuo; skupianie się tylko na siedzeniu, gorliwa medytacja na siedząco) to główna technika medytacyjna szkoły sōtō buddyzmu zen. Shikantaza jest często uważana za „metodę bez metody”. Najważniejszym opisem tej medytacji jest Shōbōgenzō, tekst autorstwa mistrza Dōgena (1200-1253). Shikantaza zaczyna się dopiero, gdy przestanie się myśleć o poprawnej medytacji, czy czymkolwiek innym oprócz bycia „tu i teraz”. (zdj.: Małgosia Jiho Braunek Sensei)