Barkarola Fis-dur op. 60 – utwór w formie barkaroli w tonacji Fis-dur skomponowany na fortepian. Powstał pomiędzy jesienią 1845 a latem 1846 roku, wtedy też został wydany. W utworze tym Chopin odwołuje się do konwencji barkaroli – pieśni weneckich gondolierów, która w XIX stuleciu zainspirowała wielu wybitnych kompozytorów, m.in. Mendelssohna-Bartholdy'ego, Ferenca Liszta czy Gabriela Fauré.