Król olszyn, Król olch lub Król elfów (oryg. Der Erlkönig) to ballada Johanna Wolfganga von Goethego, napisana w 1782 r. Opisuje śmierć dziecka z rąk nadprzyrodzonej istoty, ducha, tytułowego króla olch. W tradycji folkloru duńskiego i niemieckiego postać króla elfów jest zapowiedzią śmierci, gdyż ukazuje się osobie umierającej. Źródłem wielu przesądów było drewno olchowe, które po rozrąbaniu czerwienieje, jak gdyby krwawiło.