Rzeź polskich jeńców pod Batohem, nazywana „sarmackim Katyniem” to masowa zbrodnia dokonana z rozkazu Bohdana Chmielnickiego przez Kozaków i Tatarów na polskich jeńcach wojennych, stanowiących w większości elitę żołnierską I Rzeczypospolitej. Rzezi dokonano w dniach 3–4 czerwca 1652 po klęsce wojsk polskich w bitwie pod Batohem podczas powstania Chmielnickiego.