Niezachłanni (oryg. cs. niestiażatieli) opowiadali się przeciwko gromadzeniu przez Rosyjski Kościół Prawosławny majątków ziemskich, w szczególności przeciwko ich posiadaniu przez monastery. Twierdzili, że obowiązkiem mnicha jest życie w ubóstwie i zarabianie własną pracą. Bogactwo - w ocenie przywódcy niezachłannych, Nila Sorskiego - nieuchronnie demoralizowało mnichów.