Po raz pierwszy zostały one opisane przez czeskiego anatoma i fizjologa Jana Evangelistę Purkyněgo w 1837 roku. Komórki Purkiniego mają płaskie, gęsto rozgałęzione drzewa dendrytyczne umiejscowione jedno za drugim (nawet 80.000 do 200.000 kolców na komórkę). Zawierają one kwas GABA (kwas gamma-aminomasłowy) będący neurotransmiterem hamującym. Cechą tych komórek jest także ekspresja białka kalbindyny, które wiąże wapń.