Podatek od uszu i podatek od nosa wprowadzono tymczasowo w latach dwudziestych XX wieku, aby wesprzeć potrzeby militarne Tybetu za rządów XIII Dalajlamy. Tybet zmagał się z problemami finansowymi. Rząd tybetański nałożył specjalne podatki na określone części ciała, zwłaszcza uszy i nosy. Podatki te dotyczyły mężczyzn, a płatność była zazwyczaj dokonywana w srebrnych monetach. W roku 1927 Dalajlama Thupten Gyatso wprowadził podatek per capita uzależniony od wielkości nosa, przy czym osoby o długich nosach płaciły dwa do trzech razy więcej niż osoby o nosach zadartych.