Barbizończycy, szkoła z Barbizon to grupa francuskich malarzy działająca w latach 1830–1860. Utworzyli kolonię artystyczną we wsi Barbizon na skraju lasu Fontainebleau w rejonie paryskim. Ich ideą przewodnią była ucieczka od zaborczej cywilizacji miejskiej. Przywódcą był Théodore Rousseau, znany z umiejętności głębokiego oddawania przyrody. Do grupy należeli m.in. Jean-François Millet, Constant Troyon, Jules Dupré i Charles-François Daubigny.