Karmaci to jeden z prądów ismailizmu, uznającego Ismaila Ibn Dżafara za siódmego i ostatniego imama szyickiego. Nazwa wzięła się prawdopodobnie od słowa aramejskiego ‘karmat’, znaczącego ‘tajemny nauczyciel’. Karmaci określani są czasem jako 'bolszewicy islamu', ponieważ głosili równość wszystkich stanów i kast, czym zdobyli szerokie poparcie wśród najbiedniejszej części społeczeństwa. W 930 roku karmaci z Bahrajnu zdobyli Mekkę i wywieźli Czarny Kamień (zwrócili go dopiero w 950 lub 951). Zaniknęli prawdopodobnie pod koniec XI wieku.