Wybrzeże fiordowe – to rodzaj wybrzeża wysokiego, które powstaje w wyniku zalania morzem długich, wąskich, głębokich (U-kształtnych) dolin polodowcowych (fiordów) na obszarach górskich. Doliny te tworzą zatoki (do kilkuset km długości) o stromych ścianach sięgających do kilometra wysokości. Wybrzeże to występuje m.in.: w płn.-zach. Norwegii, na Nowej Zelandii, w Szkocji, na Alasce, Antarktydzie, Grenlandii, w płd. Chile.