10 najlepszych ciekawostek o historii Egiptu

Zburzyć piramidy. al-Aziz rozkazał wyburzać piramidy począwszy od najmniejszej Menkaure. Próba trwała przez 8 miesięcy. W tym czasie robotnicy byli w stanie zdjąć zaledwie 1 do 2 kamieni dziennie. Widoczne dziś pionowe wcięcie w piramidzie Menkaure jest właśnie efektem tego zamachu.

Ozdobny czubek piramidy. Pyramidion był ozdobnym, niejednokrotnie pokrywanym złotem lub elektronem kamieniem wieńczącym szczyt piramidy. Nanoszono na niego królewskie kartusze oraz religijne zaklęcia.

Tutanchamona. Tutanchamon panował w latach 1333 - 1323 pne. W chwili przejęcia władzy miał zaledwie 10 lat. Odrzucał on monoteistyczny kult boga Atona wprowadzony przez jego ojca - Echnatona. Stało się to po śmierci królowej Nefertiti oraz siostry, Neferneferuaton, która objęła władzę po odejściu ojca. Na podstawie współczesnych badań tomografią komputerową jego mumii był on bardzo schorowany - miał płaskostopie z jednej strony, rozszczepienie wargi i podniebienia, skrzywienie kręgosłupa, malarię i prawdopodobnie też anemię sierpowatą. Było to spowodowane kazirodczymi związkami jego przodków.

Zmienił religię na wiarę w jednego boga Atona - pana tarczy Słonecznej. Amenhotep IV objął panowanie w okresie największego rozkwitu państwa, wprowadził oficjalnie kult nowego boga – Atona. Manifestacją nowej linii politycznej władcy było zbudowanie nowej stolicy (Achetaton) i odsuwanie od władzy dotychczasowego duchowieństwa. Reforma doprowadziła w efekcie do konfliktu z kapłanami starej religii i wkrótce po śmierci władcy do rewizji polityki wewnętrznej Egiptu; samego władcę skazano na zapomnienie, a jego religię zarzucono.

Wysoko postawionym urzędnikiem. Nomarcha w starożytnym Egipcie wyższy urzędnik i zarządca nomów, kierował pracą niższych urzędników, do jego obowiązków należało składanie przed królem szczegółowych raportów o stanie zasobów państwowych. Kariera nomarchy była uzależniona od łaski władcy. (gr. nom, egip. sepat).

Czarna Ziemia. Starożytny Egipt (stegip. Kemet, Czarna Ziemia) – wysoko rozwinięta cywilizacja starożytnego Bliskiego Wschodu położona w północno-wschodniej Afryce w dolinie i delcie Nilu. Początki cywilizacji egipskiej sięgają zjednoczenia regionu delty (Egiptu Dolnego) i doliny Nilu (Egiptu Górnego) w okresie predynastycznym (ok. 3500 p.n.e.).

Narmer uważany za twórcę i założyciela państwa „Obydwu Krajów”, czyli Górnego i Dolnego Egiptu oraz I dynastii. Według egipskiego kapłana żyjącego w III wieku p.n.e., Manethona, władca miał zginąć w wyniku ataku hipopotama. Istnieje jednak możliwość, że legenda ta ma związek nie z samą śmiercią, a nawiązanie do hipopotama jako idei zmartwychwstania.

3500 p.n. e. Początki cywilizacji egipskiej sięgają zjednoczenia regionu delty (Egiptu Dolnego) i doliny Nilu (Egiptu Górnego) w okresie predynastycznym (ok. 3500 p.n.e.). W czasach historycznych następowały po sobie kolejne warianty państwowości w postaci jednolitych królestw (Stare, Średnie i Nowe Państwo).

Prapagórek, w religii staroż. Egiptu mityczna wyspa, pierwszy fragment lądu, który się wyłonił z wód praoceanu Nu na początku procesu stworzenia świata. Według niektórych podań Ptah był prapagórkiem, który wyłonił się w trakcie tworzenia świata. Na nim zaś siedział jego syn, Nefertum[2]. Jego żoną była Sekhmet, wojownicza bogini, której imię znaczy 'Mocarna'.

Teksty pogrzebowe. Księga Jaskiń to jeden z najważniejszych tekstów pogrzebowych egipskiego Nowego Państwa. Księga Jaskiń, zapisana na ścianach grobowców, była swego rodzaju materiałem informacyjnym dla umarłych. Szczególną uwagę poświęcono w księdze nagrodzie i karze w życiu pozagrobowym. Księga jest też jednym z najlepszych źródeł informacji o tym, jak wygląda piekło według starożytnych Egipcjan. Ramzes IV był pierwszym faraonem, który umieścił w swoim grobowcu Księgę Jaskiń.