10 najlepszych ciekawostek o szkle

Z odpadków pozostawionych przez ludzi. Szklany piasek powstaje z rozbitych butelek, których kawałki są następnie obracane, rozdrabniane i wygładzane przez fale. Na świecie istnieje kilka szklanych plaż utworzonych niemal w całości z takiego piasku - w miejscach, gdzie istniały dawniej dzikie wysypiska śmieci. Najbardziej znane szklane plaże znajdują się nieopodal Honolulu i Los Angeles.

Z tworzywa szklano-ceramicznego. Tworzywo szklano-ceramiczne łączy cechy krystalicznego szkła i niekrystalicznej ceramiki. Główną ich zaletą jest bliski zeru wskaźnik rozszerzalności cieplnej, dzięki czemu blat nie pęka poddawany cyklom szybkiego nagrzewania i chłodzenia. Uzyskuje się go dzięki odpowiednim proporcjom szkła (rozszerzającego się wraz z wzrostem temperatury) i ceramiki (kurczącej się).

Do szampana. Według legendy, tradycyjne szamponetki zostały wymodelowane na wzór piersi Marii Antoniny. Szerokie kieliszki zwiększają pole powierzchni styku płynu z powietrzem, dzięki czemu szampan szybciej traci dwutlenek węgla. Kieliszki tego typu używane były przez stulecia do słodkich szampanów i stanowią zupełne przeciwieństwo popularnych od kilkudziesięciu lat wąskich szamponetek, przeznaczonych do szampanów wytrawnych. Wciąż można je spotkać na oficjalnych uroczystościach - używane są m.in. do budowy piramid z szampana.

Murano to grupa siedmiu małych wysp włoskich połączonych mostami (często traktowana jako jedna wyspa porozdzielana kanałami), położona na lagunie niedaleko Wenecji. Pod koniec XIII wieku wszystkie piece szklarskie z Wenecji przeniesiono dla bezpieczeństwa na Murano – miało to zapobiec groźbie pożarów. Szkło z Murano było bardzo cenne. Tamtejsi szklarze, uznawani byli w Europie za elitę zawodu, opracowali wiele technik zdobniczych, których tajników strzeżono. Obecnie rzemieślnicy murańscy nadal wykorzystują techniki sprzed stuleci, a ich warsztaty na Murano są atrakcją turystyczną.

Przy opadach deszczu i śniegu. Ekrany Kenta są montowane na przednich oknach statków i okrętów; także niekiedy w lokomotywach. Siła odśrodkowa powstała na skutek wirowania szyby usuwa z dysku deszczówkę lub śnieg znacznie skuteczniej, niż wycieraczki. Wykonywany ze szkła i aluminium. Nazwa pochodzi od firmy George Kent Ltd., która w 1967 uzyskała patent na to urządzenie.

Posiada chaotyczną strukturę . Ciało będące w stanie amorficznym jest ciałem stałym, ale tworzące je cząsteczki są ułożone w sposób chaotyczny, bardziej zbliżony do spotykanego w cieczach. Z tego powodu ciało takie często, choć błędnie, nazywa się stałą cieczą przechłodzoną. Jednak ciecz, w tym także ciecz przechłodzona, może płynąć, a ciało stałe utrzymuje swój kształt. Szkło – zależnie od rodzaju ma większą lub mniejszą zawartość fazy amorficznej.

Cząstkom złota. Szkło rubinowe wytwarzane jest poprzez dodanie chlorku złota do stopionego szkła. Chlorek złota jest przygotowywany przez rozpuszczenie złota w wodzie królewskiej. Najstarszym znanym wyrobem z czerwonego szkła jest puchar Likurga, datowany na IV w. n.e., zawierający zarówno cząstki złota, jak i srebra.

Millefiori uzyskiwane jest przez wtapianie w szkło fragmentów wielobarwnych prętów szkła mozaikowego. Okres największego rozkwitu tej techniki przypada na XV–XVI wiek.

Kobalt. Szkło kobaltowe, czyli krzemian kobaltowo-potasowy (smalta), od stuleci był ważnym barwnikiem w malarstwie i garncarstwie. Jest też dodawane do wyrobów szklanych, nadając im ciemnoniebieski kolor. Smalta jest bardzo odporna chemiczna, nie utlenia się, nadając przedmiotom trwały kolor.

Do szampana. Wąski kieliszek minimalizuje pole powierzchni styku płynu z powietrzem. Dzięki temu dwutlenek węgla wydziela się wolniej, a szampan dłużej zachowuje swój smak.