Akwe­duk­ty najtrudniejsze zagadki

Aqua Virgo – akwedukt wzniesiony przez Agrypę w 19 p.n.e. Brał swój początek na terenie tzw. Agro Lucullano. Ponad 20 km długości. Do ogrodów Lucullusa na Pincio biegł pod ziemią, następnie na arkadach. Doprowadzał wodę do Term Agryppy. Wielokrotnie naprawiany, odrestaurowany w XV w. jako Aqua Vergine, zasila m.in. Fontannę di Trevi.

Akwedukt w Segowii jest jednym z najważniejszych i najlepiej zachowanych reliktów rzymskiej obecności na półwyspie Iberyjskim. Jest też symbolem Segowii, uwiecznionym nawet na herbie miasta. Akwedukt powstał około 100 r n.e. bez użycia zaprawy, a w najwyższej części mierzy 28,5 m. Od 1985 roku akwedukt znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Tunel Eupalinosa – starożytny podziemny akwedukt na greckiej wyspie Samos, zbudowany w połowie VI wieku p.n.e. z rozkazu tyrana Polikratesa. Przez Herodota (III, 60) uznany za jedno z największych osiągnąć inżynieryjnych świata helleńskiego[1][2]. Akwedukt, wydrążony we wnętrzu wysokiej na 237 m góry, miał na celu zaopatrywanie miasta Pythagorion w wodę ze źródła w Agiades.

Tunel Eupalinosa – starożytny podziemny akwedukt na greckiej wyspie Samos, zbudowany w VI wieku p.n.e. z rozkazu tyrana Polikratesa. Przez Herodota uznany za jedno z największych osiągnąć inżynieryjnych świata helleńskiego. Jego projektantem i kierownikiem budowy był Eupalinos z Megary, pierwszy znany z literatury budowniczy określony mianem architekt. Długość tunelu wynosi 1036 m.

Jedno z najwspanialszych dzieł antycznych inżynierów znajduje się w Jordanii. To ciągnący się ponad sto kilometrów pod ziemią akwedukt, który dostarczał wodę do kilku miast. Jego twórcami są Rzymianie. Akwedukt odkrył dla nauki Mathias Döring, profesor hydromechaniki z Darmstadt (Niemcy). Miejscowi bowiem od dawna wiedzieli o istnieniu podziemnego tunelu, który zwali Kanałem Faraonów. Jednak akwedukt nie jest aż tak stary. Badania Döringa wykazały, że stworzyli go Rzymianie.

Pont du Gard – zachowany w dolinie rzeki Gard odcinek zbudowanego przez Rzymian akweduktu prowadzącego wodę ze źródeł w Uzès do Nîmes. Wzniesiono go po wschodniej stronie Masywu Centralnego. Budowla o łącznej długości około 50 km i całkowitym spadku 17 m, składała się z szeregu tuneli i mostów wzniesionych z bloków kamiennych bez użycia zaprawy. Powstała w latach 26 p.n.e. - 16 p.n.e. na polecenie Agrypy (na moście zachowała się poświęcona mu inskrypcja z 19 p.n.e.).