Czaszka 10 najtrudniejszych zagadek

Są to kość czołowa, dwie kości ciemieniowe i skroniowe, kość potyliczna, klinowa i sitowa.

U człowieka występuje tylko 5 kości pneumatycznych. Są to: kość skroniowa, kość czołowa, szczęka, kość klinowa, kość sitowa.

Kraniometria (gr. kranio - czaszka, metreo - mierzyć) – w antropologii fizycznej technika pomiaru czaszki, mająca zastosowanie w antropometrii, również w ortodoncji. W badaniach kraniometrycznych wykonuje się pomiary określonych odcinków między zdefiniowanymi punktami, pomiary kątów i łuków czaszki w celu określenia przeciętnych charakterystycznych wymiarów (wyrażonych w wartościach bezwzględnych), służących np. do obliczania tzw. wskaźników antropologicznych.

Otwór poszarpany otwór znajdujący się w środkowym dole podstawy czaszki pomiędzy kością klinową a kością skroniową. Nie jest on typowym otworem, gdyż jest to struktura trójwymiarowa — szczególnie jego część przyśrodkowa.

Kość jarzmowa składa się z trzonu, wyrostka czołowego, wyrostka skroniowego, wyrostka szczękowego, Trzon posiada trzy powierzchnie: policzkową (łac. facies malaris), skroniową (łac. facies temporalis) i oczodołową (łac. facies orbitalis). Ta ostatnia bierze udział w tworzeniu ściany bocznej i dolnej oczodołu.

Wyrostek sutkowaty wyrostek tworzony przez część sutkową kości skroniowej. Położony jest w tylnej dolnej części kości i daje się wymacać przez skórę. Zachowuje dużą zmienność zarówno pod względem kształtu, jak i rozmiarów.

Puszka sitowa struktura anatomiczna znajdująca się na bocznej ścianie jamy nosowej. Puszka sitowa jest przestrzenią pneumatyczną błędnika sitowego i leży ukryta pod małżowiną nosową środkową. Jest ona największą komórką sitową.

To czaszka samca, którą łatwo rozpoznać po dużych i zakrzywionych szablach (kłach dolnych) oraz fajkach (kłach górnych).

Kość promieniowa jest kością długą, jedną z dwóch kości przedramienia. Koniec bliższy tworzy głowa kości promieniowej, którą od trzonu oddziela szyjka. Koniec dalszy jest zgrubiały, czworoboczny, posiada skierowaną ku dołowi powierzchnię stawową nadgarstkową, po stronie przyśrodkowej-wcięcie łokciowe, a po stronie bocznej-krótki wyrostek rylcowaty.

Ludzki móżdżek nie inicjuje ruchu, ale uczestniczy w jego koordynacji, zapewnia precyzję i odpowiedni czas wykonywania ruchu. Otrzymuje informacje wejściowe z narządów zmysłów przez rdzeń kręgowy i z innych części mózgu oraz integruje je, umożliwiając precyzyjnie zgraną aktywność ruchową.